My Web Page

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summus dolor plures dies manere non potest? Bonum liberi: misera orbitas. Duo Reges: constructio interrete. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Numquam facies. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Stoicos roga.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Quis hoc dicit?
Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Bork
Audeo dicere, inquit.
Dum enim in una virtute sic omnia esse voluerunt, ut eam rerum selectione expoliarent nec ei quicquam, aut unde oriretur, darent, aut ubi niteretur, virtutem ipsam, quam amplexabantur, sustulerunt. 
At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper
tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.

Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae
dicas, ratione et arte distinguere.
  1. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
  2. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
  3. Memini vero, inquam;
  4. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Hoc est non dividere, sed frangere. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Beatus sibi videtur esse moriens. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;